Net als nu blijft Zeeland in de toekomst de onmisbare spil in de nationale waterveiligheid. De adaptatiestrategie die voor Zeeland wordt gekozen, beïnvloedt de leefbaarheid en veiligheid van heel Nederland. Deze visie gaat uit van differentiatie in landschap, veiligheid en landgebruik. Hoogteligging en bodem- en watercondities zijn vertaald in vier adaptatiestrategieën. Hieruit ontstaan vier typen landschappen en leefgemeenschappen. Elke gemeenschap organiseert op een eigen wijze occupatie, voedselproductie, energieopwekking en mobiliteit, in balans met het natuurlijk systeem.

1. Frontlijn: een archipel van ‘barrier-islands’ functioneert als verbrede voordelta. Deze eerste verdedigingslinie tegen het water ontstaat vanuit de hoge duintoppen van Walcheren en zandsuppletie. 2. Harde lijn: ‘hoofdverdedigingslijn’ van deltawerken die via hoogtes in het landschap met zo kort mogelijke lijnen met elkaar worden verbonden. Historische stadscentra (bv. Middelburg, Veere) blijven als ‘waterforten’ beschermd tegen het water. 3. Zachte lijn(en): oude zeearmen vormen een inlands estuarium. Nieuwe vooroevers worden gesuppleerd als fundament voor slikken, schorren en platen en groeien met het stijgende water mee. 4. Hoge lijn: In het uiterste (zuid-)oosten begint hoog Nederland. Bij extreme zeespiegelstijging verplaatst het economisch zwaartepunt zich hierheen.

Jaar: 2023
Type: landschap, onderzoek
Locatie: Midden Zeeland
Status: prijsvraaginzending Eo Wijers